NADZIEJA

Autor Krystyna Walas Bugajczyk

NADZIEJA

Gdy tęsknocie pozostać kazałaś
ponad miarę wyrosłaś nadziejo
ciepłym niebem i miodem się stałaś
wierząc w wiatry co miłość przywieją

na leżaku w skwarze południa
uczuć nikłe dogrzewasz ramiona
a gdy wieczór kawiarnie zaludnia
znów cierniowa uwiera korona

wierzysz zawsze w martwe powroty
ty nadziejo jesteś jak kara
sama nigdy martwą nie byłaś
jak to bywa z nadzieją bez miary

na płóciennym leżąc hamaku
piszę wiersz trwając w nadziei
ona tylko czekaniem wytrwałym
czasem z kajdan wyrywa się wiary

autor

Eugenia

Napisany: 2014-07-07 Dodano: 2014-07-07 19:25:46

Ten wiersz przeczytano 1250 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie