nastrojony smutkiem

..... sobie

zaczynam się bać tego....
że nie wiem czego się boję
tęsknię kurczowo ku brzegom
ukryty za myśli powojem

ciemność skowycze bólem
goryczą nostalgii żalem
zapomnieniem przytuleń
obietnicą oddaleń

ostatnie liście umarły
między koroną i ziemią
swe dusze pożółkłe rozdarły
wstępując w moją ciemność

zasypiam więc niedbale
w listopadowym psalmie
iskro.. nadziei mi nalej
naucz mnie jej na pamięć.

autor

piamir

Napisany: 2006-11-13 Dodano: 2006-11-13 15:07:21

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie