Nasza tęsknota
przychodzimy do siebie świat nas nie
widzi
mój jesteś na zawsze tak mówią znaki
ale być razem to tylko marzenie
ty masz swoją krainę a ja swój ból
dziękuje ci że byłeś i nie martw się
zapomnę oddam rozpacz kiedyś niebu
ale zawsze wiem i ty wiesz
ze tam byliśmy sobie przeznaczeni
bo na ziemi mamy naszą tęsknotę
2008.08.02 HALUSIA
Komentarze (4)
Jak prosto marzyć, jak trudno zapomnieć "oddać rozpacz
niebu".. Piękne, krótko, lekko a przede wszystkim z
fantazją bez niepotrzebnych wyniosłych porównań!
Gratuluję stylu.
Ładnie to wyraziłaś,wiersz przemawia lekkością.
Pieknyn wiersz zawiera wielką tesknotę i żal miołść
sięgająca po za grób łzy sie cisną do oczu .Pozdrawiam
Ty masz swoją krainę a ja swój ból - odszedł na zawsze
pozostał ból i wielka tęsknota ale tam kiedyś się
spotkacie - wielka to miłość skoro ma trwać wiecznie
nie tylko do grobowej deski.
Smutny pełen bólu wiersz - czytam z łezką w oku.