nasze wiersze
obok siebie
rozpisują bliskość
chwile
miliony chwil rozsypanych
w wersach
bawimy się życiem
wczesnym dniem
póżną nocą rozpuszczamy
ciemność
klękają słowa
bo trzeba być choć trochę
by pisać
autor
Mirabella
Dodano: 2017-10-21 09:41:32
Ten wiersz przeczytano 961 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Witaj Mirabellko. Niezwykle trafnie i poetycko o
poezji i no wlasnie, bo trzeba byc... by pisac. Moc
usciskow mila:)
Piekny,finezyjny.Pozdrawiam.
Fajny, refleksyjny wiersz. Między innymi z naszego
życia wzięty...
Pozdrawiam. Miłego wieczoru...
:) dziekuje , dziekuje:)
Bardzo mi się podoba!
Pozdrawiam :)
W moim odczuciu Mirabello, to
dobry wiersz z niebanalnym
tekstem.
być choć trochę to czasem zbyt mało,
trzeba życiu sens nadać od nowa,
rzucić wiersz, kiedy serce załkało,
by przed Tobą uklęknęły słowa.
Nasze wiersze są naszymi sercami :)
Pieknie.
Pozdrawiam:)
Nosimy w sobie piękny dar,
jego pojemność nie ma miar,
składasz słowa, wersy, zdania,
piszesz wiersze dla czytania...
Pozdrawiam serdecznie
Pięknie, Mirabellko...
Trzeba przeżyć coś z pasją, głęboko, by wiersz żył,
oddychał i emanował autentycznością, a spomiędzy
wersów wychylił się autor.
Zasłyszane, wymyślone urodzi "płaski" wiersz.
Uściski, piękna:-)
Bardzo mądra puenta. pzdr
Bardzo agaromowi podoba sie Mirabellko;)
świetnie to ujęłaś:)
Bo trzeba być choć trochę
by pisać. Żeby pisać tak jak Ty to trzeba być nie
tylko "trochę"