W naszym duecie nieważne są lata

Dzban w ornamentach

Trzymam w dłoni piękny dzban
na nim starożytne ornamenty
Jakie usta go dotykały, jakie pito z niego płyny
Wiele westchnień, czułych rąk miało go w objęciu
Ilu ludziom –echo dzbanka szeptało o szczęściu
Dziś dzban jest tym co było i daje poczucie
Świat się zmienia, w nas kochających stałe uczucie

Gdy przeszło się strumyk na drugi brzeg
Gdzie nie chodzi się w krótkich spodenkach
Wkracza w człowieka miłość inna , nie chłopięca
Dojrzała, pełna uroku, z dotykiem JEGO erotyka

Miłość na drugim brzegu strumyku życia inna
W niej słońce wolniej zachodzi za widnokrąg
Dotyk i słowa wymawia się ze smakiem wina
Wierność uczuciom towarzyszy dwojga rąk
Gdy oboje idą w przestrzeń gdzie ptak szybuje
A wiatr nuci w siwych włosach melodię skrzypiec
Wtedy radość, wspólnota ich w ramionach miłuję

Pragną pozostać z sobą i niczego nie odwlec
W naszym duecie nieważne są lata
spóźnione szczęście to ptak skrzydlaty
szybuje w niebiosach niesiony radością
śpiewając, że ludzi odmłodził miłością.

Piękno nas słowem dotyka

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2017-06-30 Dodano: 2017-06-30 04:35:13

Ten wiersz przeczytano 384 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie