Nic już nie pozostało po...

Nic już mi nie pozostało tu w tym sercu
pod koszulą z winylu na której zapisana jest muzyka ostatnich tchów.
Zniknęło między czarnymi miejscami w mym życiu
wszystko to co powinno zostać.
Przybrało formę lekkiego snu
i jak motyl umiera każdego dnia,
a potem znów niespostrzeżenie wkrada się w umysł
działając niczym afrodyzjak, bym tylko dalej chciała i dalej pamiętała,
ale NIC, nic już nie pozostało w tym dole,
w tym jeziorze pełnym goryczy i strachu,
nic nie pozostało po tamtych chwilach,
żaden krzyk i żaden szept z żadną łzą czy uśmiechem.
Choć żałuję,
że pusta jest ta moja czerwona szkatułka
oprawiona brylantami tak czystymi jak krew,
bo mogłam ją zamknąć
lecz pozostawiłam ją otwartą i jak księga pozwoliła się przeczytać
a teraz już ktoś to zabrał i zapisał w swej powieści.
Teraz burza wydaje mi się czysta i bardzo cicha
odkąd nic już nie pozostało w tej głowie pełnej chorobliwych myśli
o tęsknocie, spełnieniu, pragnieniu i szklance kawy.
Burza wydaje mi sie niczym woda święcona z samych dłoni boga
lecz on nie ma wody
to jego łzy prawdziwie święte
prawdziwie obmywające.
Boję się dotknąć,
boje się poczuć tej czystości,
bo sama wiem jak wiele kurzu zostało w mym ciele
choć już nic nie zostało w nim po tamtych latach
oprócz pustki, która z małej stała się obłędnie wielka i potężna
obezwładniając mnie tym samym.
Brud spływałby po mnie niczym czekolada z pysznego loda
który ma przywrócić komfort jakim jest chłód. Spływałby, bo zbyt wiele tego czego już nie pamiętam z tamtych lat
pamięta moje serce.

autor

Smutny...nikt

Dodano: 2007-05-22 23:27:32

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie