...nie...
Nie poznaję już samej siebie
nie wierzę w nic
nie kocham
nie czuję
nie smakuję
nie widzę
nie słyszę
Jestem
a tak jakby mnie nie było
Śmiech sprawia mi ból
Łzy to codzienny chleb
Nie wiem jak oderwać się
od tej pustki
od tego cierpienia
od świata
od ludzi
Chcę by zostawili mnie
dali spokojnie odchodzić
powolutku
pomalutku
w samotności
autor
Karo166
Dodano: 2009-08-20 14:20:59
Ten wiersz przeczytano 493 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.