Nie dane było nam kochać
"My, serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze, o chwilach, które mogły być piękne, a nie były, o skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostały na zawsze niewidoczne pod piaskiem. Gdy tak się dzieje, zawsze na koniec cierpimy straszliwe męki."
Nie dane było nam kochać
Nie dane było nam o sobie śnić
Nie dane było nam razem przez życie
wspólnie iść.
A szkoda bo wierzę, że byśmy się kochali,
I do końca naszych dni w szczęściu
przetrwali.
Może Pan Bóg nas postawił na życia drodze
I ja nią dzielnie kroczyłam
Lecz Ty postanowiłeś odejść
Mówiłeś ,że Bóg wystawił Cię na próbę
Skazując tą miłość na pewną zgubę
Lecz największym grzechem jest zabić
miłość
Coś co było piękne i co się w nas
zrodziło
Nigdy nie powinno się zabijać miłości
Bo kto wie czy jeszcze kiedykolwiek w sercu
zagości
Jest jej wiele rodzajów.....
Platoniczna,przelotna i fizyczna....
Lecz najpiękniejsza jest miłość płynąca z
głebi serca, która nas uszczęsliwia
Ale i czasem powoli uśmierca
Bo cóż znaczy życie bez miłości?
Człowiek jest jak więdnący kwiat
Wśród otaczającej go codziennej
szarości
"Miłość jest treścią naszego istnienia. Jeśli się jej wyrzekniemy, umrzemy z głodu pod drzewem życia, nie mając śmiałości, by zerwać jego owoce. Kiedy wyruszamy na poszukiwanie Miłości - ona zawsze wyjdzie nam naprzeciw. I nas wybawi."
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.