NIE JESTEŚMY LUDŹMI !

Nie jesteśmy ludźmi ! - jesteśmy katami ,
bo dobijamy się zawsze sami . Nasze
uczucia we wnętrzu dławimy , dobijając
się w ten sposób , gdyż się boimy.

Walczymy ze sobą , serce Nas wciąż boli
- głaz Nas uciska , trzyma w niewoli . Serce
w nas krzyczy wnet się rozdziera , gdzie
są te nasze głębokie westchnienia ??!.

Łza w naszym oku ciągle się kręci zabija
w Nas nasze szczere chęci . Dobija wciąż
nas - kipi gorącym uczuciem - i walczy
tak jak zamek z zepsutym kluczem.

Otworzyć chcesz się ale nie możesz ,bo
tu zatapia Twe wnętrze morze , fala
zamienia się w ciężkie bałwany , dlatego
jesteś wciąż uderzany.

Boli Cię więc to wciąż i okrutnie , więc
zachowujesz się skandalicznie , wręcz
smutnie . Rana za raną coraz więcej
boli - nikt nie zrozumie tej męki - niewoli.

http://wiersze-pisane-w-rozterce.blog.onet. pl/

Boże mój jak to okrutnie boli.

autor

luci11

Napisany: 2007-03-17 Dodano: 2007-03-17 12:38:26

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie