Nie kochany

Nie kochany




Kochaj, a będziesz kochany, słyszę.
Kocham, ale nie jestem kochany.
Może kiedyś, ale nie dzisiaj.
Zawitam pod szczęścia bramy.


Dlaczego teraz, gdy serce gorące.
Gdy płomień się w sercu pali.
Nad moim szczęściem zachodzi słońce.
Cały świat się nagle wali.


Budowane, cegiełka po cegiełce.
Wypieszczone i wymuskane.
W nim było całe moje serce.
Jednym słowem, zostało zrujnowane.


Wszystko w perzynę obrócone.
Nie podniesie się, do życia.
Chore serce, chora dusza,wszystko zatracone.
Ono nie ma prawa bycia.


Kochasz, cierpisz i upadasz.
Chcesz się podnieść z tej ruiny.
Głębiej w nicość się zapadasz.
Z twej miłości tylko kpiny.


Załamany, świat miłości zdruzgotany.
Nie wiem co mam począć dalej
Czy osiągnę szczęścia bramy?
I zostanę pokochany?


Sławek


22.03.2007

autor

czarek50

Napisany: 2007-03-22 Dodano: 2007-03-22 18:20:57

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie