nie powinniśmy miauczeć

"grudniowe mrozy
zawsze zbliżają do ciepła, sierpniowy
upał do chłodu - mamy proste losy"
Nie wiem dlaczego Twoje wiersze zatrzymują mnie na
długie godziny...

Te wiersze... zawsze dają mi ukojenie
nawet jesli krzyczą, tu jest takie moje ciche miejsce

Dziekuję

dawno nie byłam u Ciebie

nie wiem jak skomentować...po prostu jestem pod
wrażeniem

Te Twoje kociaki i wszystko z nimi związane kojarzy mi
się z ciepłem i porannym "przytulankiem" kiedy za
oknem na przykład pada deszcz a w życiu tak sobie.
Starasz się przekazać mimo woli coś z wartości , które
jeszcze mamy a o których często nie pamiętamy. Osiem
żyć to moje skojarzenie z kimś kto wie ile ma jeszcze
lat życia przed sobą ( czytałam jak ktoś po
przeszczepie serca pisał właśnie o ośmiu latach życia
i potrafił tym się cieszyć) a my wciąż pragniemy
nieskończoności a tak naprawdę to nigdy nie wiemy ile,
komu i jak.
Popatrz, wiersz o miłości a ja tyle sobie
wymyśliłam...no cóż wolność Tomku nie w swoim domku a
wiersz świetny.

Mirinda, Ty powinnaś już mieć zieloną stalówkę! I
powiem wiecej- niech żyją koty, kocięta, kociaczki-
nie bój się!

Cięzka pesymistyczna poezja , chyba cieplej i
przymilniej byłoby sie wtulić w tego kota i jego jedno
życie, ale oddane tobie

jakby to kot był podmiotem, wiersz wprowadza w
niezwykły klimat, pięknie o miłości, pozdrawiam
serdecznie:)

Miauknę dwa razy: 1.skąd ten pesymizm fatalizm i
życiowy minimalizm. 2. bogini Bastet kotom podarowała
siedem istnień(wcieleń) - 8 to za wiele.