Nie rozbieraj poezji
Nie rozbieraj poezji,
nie odzieraj jej z szat,
nieskalana niech będzie i czysta.
Choćby słowa ugrzęzły,
nie licz zysków ni strat.
Niech zasieje się w sercu i w myślach.
Nie udzielaj wyjaśnień!
Niech jej sens oraz treść
dla każdego gra inną melodię.
Kiedy mnie słońce gaśnie,
tobie właśnie chce wzejść,
a z poezją jest bardzo podobnie.
Każdy czyta przez pryzmat
własnych doznań i snów,
w końcu wiemy co dla nas jest ważne.
Kiedy mięknie mężczyzna,
gdy kobiecie brak słów,
wtedy wiersze są piękne naprawdę.
Komentarze (78)
wielka niedźwiedzico - czy poezja "sercem pisana" to
ta najbardziej pożądana?
W sztuce tyle przestrzeni niech to człowiwk doceni
Wiersze są piękne, czytane przez drugich.