Nie żałuję

pisanie jest ostatnio mozolne
jak dnie przeszłości
lub przyszłości
to co za nami nie powraca
to co przed nami lirycznie w wersy
wpisze się po naszych nocnych rozmowach

co wyśni sen czy prawdziwe
twoje słowa ulotne jak sen
ty mówisz lub mówiłeś
a wszystko to nietrwałe

rozproszy świt jeszcze taki niewidzący
a słuch przytłumiony
pragnie usłyszeć niedopowiedzenia
jakie Ty zachowałeś albo to ja
ukryłam w wierszach

krąży wszechświat my daleko
nierozbudzeni jak brzask który rozbłyska
raz jasno raz półmrokiem
i te dni senne
tyle słów pocieszenia

wybacz pisać trudno
bieli się kartka
jak pokuta nieodbyta i kołatanie serca
niepewne
jutro...to jutro
nie nic nie przyjdzie
drzwi zamknięte dla ciebie

otwarte okno lecz po co nam
grzeszyć za mało pragnieniu
za ciasno w sercu ono się kurczy
a komora nieszczelna
więc nie lecz go obietnicami

romans narodził się w wersach
lecz to już przeszłość
lecz nie żąłuję
wiersze tylko one zostają
nas już nie ma

autor

NiebieskaDama

Napisany: 2017-07-11 Dodano: 2017-07-11 14:07:42

Ten wiersz przeczytano 930 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie