Niebo

Gdy ukradłem aniołowi skrzydła...

W odległej, niebieskiej przestrzeni,
tam gdzie pod spodem mieszka lud,
wszystko za chwile się zmieni,
aniołowie strzegą złotych wrót,

Zapomniana kraina wesołych dźwięków,
napęczniała od ciepłych słów,
oczyszczona z wszelkich lęków,
złotobramą kroczy Bóg,

Tu tylko dobro egzystyje,
czas dobroduszny i łaskawy biegnie wstecz,
każdy w świetle się szanuje,
siwy starzec zsyła zimny deszcz.

Wielki sufit gwiazd wisi nad ziemią,
słychac jego sztorm w oddali,
huśta się nad światem, czasem, zielenią,
Bóg nie pozwoli by się zawalił,

Niebo zawołało mnie szklistym wzrokiem,
zachłanne dusz zmarłych ciał,
przed chwilą czas zderzył się z mrokiem,
niebieskie płótno wrzeszczy do gwiazd.

autor

Widzialny tylko słowami

Napisany: 2006-12-23 Dodano: 2006-12-23 01:07:54

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie