Niebo nas dzieli...
Niebo nas dzieli niebo granatowe,
bez gwiazd i księżyca promieni.
Płynę ku Tobie cichym słowem,
...poprzez ocean cieni.
Niebo nas dzieli niebo zapłakane,
słychać jedynie wiatru wycie.
Jakże czasami smutne jest życie,
...jakże ponure trwanie.
Niebo nas dzieli chmur oceany,
które się kłębią jak nasze myśli.
W obłokach zimnych się nurzamy,
chcący nawzajem siebie wyśnić.
Niebo nas dzieli niebo to same,
po którym szare wędrują obłoki.
Jakże ponure bez Ciebie jest trwanie,
jakże są straszne,losu wyroki...
Andrzej Tomasz Maria Modrzyński
30.02.2010r.
autor
Gladius
Dodano: 2014-01-30 11:23:36
Ten wiersz przeczytano 2236 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Tęsknie i ładnie. Pozdrawiam.
Piękny wierszuś! Pozdrawiam serdecznie:)
Piękny wiersz pełen tęsknoty. pozdrawiam cieplutko.
niebo nie dzieli
jedynie człowiek
niebo dzieli
choć nocą wyrusza się
myślą w obłoki
by sięgnąć kochania
co słodki sen przynosi w:):)
Samotność na mnie,
też bardzo źle wpływa,
butelka na stole – lustro
i żniwa
Pozdrawiam serdecznie
Gladiusie Twoje wiersze są otulone tęsknotą, żalem,
niespełnioną miłością, bólem i pięknem, lubię Twoje
wiersze. Pozdrawiam:-)
śliczny melancholijny wiersz
Smutny wiersz o tęsknocie,wszystko przemija ,a niebo
wciąż to same.Pozdrawiam.
est pod tym niebem dla dwojga miejsce,
więc może wspólne odnaleźć szczęście!
Pozdrawiam!
Uważam, że nie niebo nas dzieli, które jest piękne,
przyjazne i miłe. Owszem ciemne chmury zwłaszcza
zachodnie i rodzime nienawistnie czynią podział między
społeczeństwem o czym świadczą płace kominowe i
żebracze, przywileje bez pokrycia, bezrobocie,
emigracja przymusowa tzw."dobrowolny przymus" pozbawią
Cię pracy i chleba, więc musisz zostawić ojczyznę i
rodzinę. Więc w tej
sytuacji w jakiej się znajdujemy
winien jest pazerny człowiek dążący do zdobycia
mamony, fortuny i sławy. Pozdrawiam
jak że pięknie jak że smutno .... pozdrawiam
serdecznie
smutno tu u Ciebie , ale wiersz naprawde piekny ...
smutny wiersz, niebo nas dzieli choć jest wspólne:)
niebo to samo - e wskoczyło na miejsce o :))
Uczucie wykraczające poza granice życia zachwyca
głębią. Pozdrawiam serdecznie.:)
"Jakże ponure bez Ciebie jest trwanie,
jakże są straszne,losu wyroki..."
Dużo bólu w Twoich strofach...
Pozdrawiam