Niebo i Ziemia w istocie istnienia

On jest taki nadzwyczajny,
Jego głos podszyty letnim wiatrem,
Jego ciało pełne słonecznych promieni,
Jego gesty o woni wspanialszej niż kwiaty,
Jego słowa tak słodkie jak malin dzban pełny,
Jego dusza tak obszerna jak błękit nieba,
Jego serce jak księżyc wśród gwiazd – wciąż samotne.
Czy kiedyś spotka ją?
Ona ma być taka tajemnicza,
Jej głos powinien być niczym krwawe płatki róż,
Jej ciało tak rozgrzane od ognia z piekieł toni,
Jej gesty pełne wdzięku i oczarowania,
Jej słowa czerwone i żarzące się płomieniem,
Jej dusza piękna ale rogata,
Jej serce gorące jak piekielne kotły.
Lecz diabeł i anioł to związek nieistotny!
Choć marzyć on może dosadnie, że diabeł – kobieta straci swoje miano,
A wtedy skrzydła on doszyć jej pragnie i kochać jak zawsze kochano!
A czemu partnerstwo połączyło tych dwojga?
Bo to co przeciwne nawzajem się przyciąga!

*** dla wszystkich, którzy wierzą, że istnieja mężczyźni-anioły, lub kobiety-diabły, lub na odwrót:):)***

autor

monisia@

Napisany: 2006-09-12 Dodano: 2006-10-14 16:55:16

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie