Niech Jadzia głupstw nie mówi...

Cmentarne nastroje to życia wyboje.

Wy się najlepiej z Jadzią spotkajcie, sprawę bufetową
o pomnik oprzyjcie i będzie po sprawie. Na ten wiersz
Blondi już odpowiedziała też.

Takie - zdawałoby się - lekkie i przyjemne utwory są w
rzeczywistości samonakręcającą się sprężyną; dochodzi
w rezultacie do eskalacji złości i nienawiści, gdy
padnie na grunt autora nie znoszącego krytyki, lub nie
mającego umiejętności śmiania się z samego siebie.
Rozumiem, że tutaj mamy inspirację jednego tekstu
drugim, lecz należy zawsze pamiętać o jednym: AUTOR
PAŁA DO SWEGO WYTWORU MIŁOŚCIĄ MATCZYNĄ!
Miłość tą też należy szanować.

fajny i odpowiedź Jadzi także:-)

tam nagiego chłód marmuru i dzikie powoje,
tam pustka wszelaka, życie (i was dwoje)

"czy jej życie zbrzydło, czy jest warte -
grosze…?" to na pewno nie koniec, Jadzine
melancholie są tylko chwilowe, jeszcze nam ona
niejedno pokarze ;-)

Bardzo nastrojowy, fajna forma, podoba mi się
przekaz:)

wiele racji, nie należy z życia błaznować :)

witaj, jak nie czytać takiej poezji? Wiersz
bardzo dobry, a i riposta blondynki8 też przedniej
marki. pozdrawiam Was pięknie.

Cóż mogę napisać...jak zawsze bardzo mi się podoba

Bardzo ciekawy wiersz... Interesująca forma i dobry
temat, niezłe wykonanie. Brawo!+

Uprosiła mnie Jadziunia, żebym odpisała:)) bo sama
jest na cmentarzu, sprząta groby. Spełniam prośbę.


życie grosze warte?
pan, panie lonsdaleit
czyżbyś wypił kwartę?

zarzucasz mnie - Jadzi
jakoweś niechęci
powiem w tym układzie

coraz bardziej nęci
więc, jak na spowiedzi
nie myśl, że dworuję

ale ja od dawna
na życie choruję!

JADWIGA.

ciesz się życiem póki czas, bo to chwila i nie ma
nas...