Niedościgniony…

list pożegnalny

Człowiek, którego kocham
jest niedościgniony
niepojęty w dobroci
idealny w postępowaniu
wręcz nieosiągalny
dla zwykłego świata

człowiek, którego kocham
wybrał drogę prawdy
podąża nią i jest z tego dumny
wie czego chce
nie czuje zmęczenia
nie narzeka na ból

człowiek, którego kocham
jest cierpliwy
wciąż walczy o mnie
nie pozwala mi się unicestwić
opaść na dno rozpaczy
umrzeć dla świata

człowiek, którego kocham
stracił już cierpliwość
każdy by ją dawno stracił
nie chce wyciągać
ręki do mnie
nie ma już po co

człowiek, którego kocham
wie że zamieniłam miłość
na grosze, drobne monety
nic dla mnie nie warte
dlaczego to zrobiłam
nie wiem, to ja, lecz nie ja

człowiek, którego kocham
będzie żył dalej, ja nie
dziś już umarłam
wraz z naszą miłością
dla niej żyłam i chciałam żyć
teraz nie mam dla kogo

proszę, wybacz mi...

autor

jakry

Napisany: 2004-12-03 Dodano: 2004-12-03 11:25:48

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie