Nieistnienie nasze

Pisani skrobaniem paznokcia po zimnym murze
rozsypaliśmy się w pył
niesieni wiatrem
z tamtego brzegu odpłynęliśmy z nurtem
rozstając się w milczeniu bezlitosnego wiru wydarzeń
mułem na dnie rzeki
pozostaliśmy w pamięci

jak tamten dzień
gdy gładziłam twoje nieistniejące włosy
nieistniejącą dłonią
wyimaginowanym sercem
oddawałam ciepło
jak tamta chwila gdy szepnąłeś
ciszej niż brzmi cisza
kocham
jak moment gdy krzyczałeś
gdy gryzłeś pięści
zbiegałam po schodach

jak twoje łzy
jak moje nieprzespane noce

jak obcy widok za oknem
w poszukiwaniu siebie

jak nasz spacer i pocałunek
i pierwszy śnieg tamtego wieczoru
i twoje słowa
moje odpowiedzi
każda sekunda
ku pamięci

autor

marlove_18

Napisany: 2014-12-16 Dodano: 2014-12-17 00:00:02

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie