Niemoc
Nie umiem już pisać wierszy
Zgubiłam słowa po drodze
Jest we mnie pustka i myśli
Głucho brzmią w mojej głowie
Nie kwitnie poezją ma dusza
Zwiędła nie pielęgnowana
Jest tylko iskierka życia
Wątła, chorobliwie blada
Nikt jej nie rozgrzał miłością
Pasożyt samotność ją zjada
Nie umiem już pisać wierszy
Słowa odeszły wraz z Tobą
autor
Nula.Mychaan
Dodano: 2008-02-24 11:37:41
Ten wiersz przeczytano 632 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
zawsze po wielkiej burzy jest piękna tęcza i słonce
nas grzeje głowa do góry /ładny/
Ten wiersz jednak ładnie napisałas. Warto było przy
nim się zatrzymać.