Nienawiść

Nienawiść jest udręką schowaną w mej duszy,
Która jak wąż zadając mi cios sprawia, że serce się kruszy.
Gdy w hałasie milczałam i za szum oberwałam
I znów krew mnie zalała i następny okruch spadł,
Bo za każdym razem, gdy mi się dostaje,
Moje serce tego płaczem nie oddaje.
Dlaczego więc pytam za innych czyny
Ma się kruszyć serce dziewczyny?
Lecz w odpowiedzi otrzymuje milczenie
I znów wydaje z siebie jeszcze jedno tchnienie:
Mianowicie powiedzcie mi przecie,
Dlaczego we mnie winę znajdujecie?
Czy twarz ma tak podłą się staje,
Że odpowiada na stawione pytanie?
Czy poszukujecie kozła ofiarnego?,
Bo na myśl nie przychodzi mi nic innego.
Lecz odpowiedzi znów nie otrzymuje,
Więc po pokoju bez sensu się snuje.
Już prawie ciśnienia nie wytrzymuje,
Więc się bardzo bulwersuję,
Bo to coś okropnego nosić brzemię winy,
Gdy kosztuje o życie dziewczyny.

autor

Kasiek17

Napisany: 2004-10-08 Dodano: 2005-06-19 14:23:18

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie