Nieodwzajemniona miłość

Nieodwzajemniona miłość przysiadła na progu,
spuściła smutno oczy, dłonią wsparła brodę.
W głębokim zadumaniu głowić się zaczęła:
"Ból ze sobą niosę, po cóż się poczęłam?!

Po co ja istnieję na tym pięknym świecie,
gdzie szczęście winno kwitnąć jako piękne kwiecie?
Wciąż niosę ze sobą udrękę cierpienia,
pragnienie radości na łzy wnet zamieniam.

A może sens mam taki, że choć jednostronna,
to siłę mam miłości, co wszystko pokona?
I z czasem się okaże, choć płonne to nadzieje,
że w odwzajemnioną jednakże się zmienię?"

I gdy tak siedziała sobie na tym progu,
wnet, z nadzieją w oczach, zawierzyła Bogu.
Wszak stworzył ją po to, by pośród nicości,
ona blask dawała najpiękniej - miłością.

autor

em-ka

Napisany: 2008-08-04 Dodano: 2008-08-05 08:48:26

Ten wiersz przeczytano 4509 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie