Niepokój
Biegłam do ciebie
strwożona
niepokój biegł za mną
chciałam dogonić czas
było mi go za mało
zdyszana i zmęczona
stanęłam na progu
i stoję jak głaz
czy dlatego
że nic ci się nie stało?
autor
Kryha
Dodano: 2009-04-06 06:56:10
Ten wiersz przeczytano 1139 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Biegłas bo serce rytmicznie wyczuwało drugie...a mysli
pobiegły aby połaczyc sie telepatycznie...a potem
rozczarowanie......a moze refleksja...
Wszyscy próbujemy dogonić czas, lecz faktycznie
jesteśmy czasami zdumieni, gdy nam się to uda. Kto
stoi w miejscu ten się cofa. Podoba mi się bieg myśli
w twoim wierszu.
Ja tez chciałabym choc raz, móc dogonic czas -
pozdrawiam ciepło miłego dnia
Trudno jest dogonić czas a to że przystanęłaś oznacza,
że chcesz być od niego niezależna, a jest to możliwe,
gdy nie będziemy go trwonić na pusto.
Constantine masz taka intuicję ,czy on taka
fajtłapa.ze wymaga dozoru?
Dobrze, że nic się nie stało, a niepokój często nam
towarzyszy.
Czasu nigdy nie próbuj zatrzymać lub przegonić,
daremny wysiłek,
Od kilku dni sąsiadujemy ze sobą i bardzo się z tego
cieszę.Nie muszę Cię szukać.A zaczynać dzień od Twojej
poezji to ogromna przyjemność.Pozdrawiam.