Niepokój serca

Jest czasem niepokój, który jak owe Harpie,
boleśnie mnie rani i spokój dziobem szarpie.
Zatruwa mą duszę gorzkim jadem zwątpienia,
w szarość oblekając najpiękniejsze marzenia.
Marzenia zrodzone słonecznym późnym latem,
gdy pięknie rozkwitły, paproci złotym kwiatem.
Marzenia co dotąd każdej nocy się śniły
i mocą miłości do życia powróciły.
Marzenia o latach utkanych z cudowności,
na ścieżce usłanej dowodami czułości.
O drodze do nikąd w starczym, wolnym dreptaniu
i o ławce w parku i czułym przytulaniu.
O spojrzeniach ciepłych i troskliwej miłości
i o zwykłym życiu, aż do późnej starości…

autor

M.N.

Napisany: 2017-05-03 Dodano: 2017-05-03 12:50:07

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie