Niepożądek

Duszy mej porządek
Kłuje w oczy tworząc głebokie rany
Wieki trwa ten obrządek
Niczym faraon -zmumifikowany

A serce me posiwiałe
Pokryte tą siwą strzechą
Stałem ,z daleka podziwiałem
Rysy mej twarzy wyryte na sniegu
Krecha stała za krechą
Wynurzały się z wody przy bezpiecznym brzegu

Na tym polu stały figury
Kamienną miały twarz
Jeden za drugim defilowały szczury
Pilnowała ich specjalna straż

Co ja zrobie ze serce mę pęka
Wylewa się z niego niejedna krwi garść
Z tej krwi wystaję ręka
Jedno co umie to kraśc

Serca niewinne
Co niewidziały wszystkiego
Teraz po latach jak głaz są zimne
Bo poznały zapach czegoś złego

autor

TRUEposh

Napisany: 2004-05-10 Dodano: 2004-05-25 20:52:56

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie