Nieustące porażki

Mam już wszystkiego serdecznie dość
Nic nie układa się tak jak bym chciał.
Wystarczająco już dostałem w kość.
Czuję choćbym gdzieś bez celu gnał.

W głowie bez przerwy rodzą się pytania
Odpowiedzi nadal brak.
Kurtyna mego życia negatywnie się odsłania
Nie wiem co to radości smak.

Ostatnie zapasy nadziei już dawno się wyczerpały
Rozpacz i samotność zapukały do mych drzwi.
Miłość i szczęście na zawsze o mnie zapomniały
A los triumfalnie ze mnie drwi...

autor

Robi20

Dodano: 2007-02-06 11:39:26

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie