Z niewysłanego listu

przepraszam cię mamo ale nie wiem od czego zacząć
jak zakończyć

brakuje mi jarzębiny
proca złamała się w paru miejscach
a ojciec licząc że wrócisz oddycha
tylko przez okno nie wiele widać

jakby tego było mało
nasz kot włazi w swoje ścieżki
nie chce pokazać mi ścian pokoju

podobno ma siedem żyć
ale dorastaliśmy na tym samym mleku

od wczoraj cierpię na chorobę
nieuleczalną
przynajmniej mam na co umrzeć
po co żyć

dopiero teraz wiem co znaczą twoje słowa
wciskam je na języki obcych ludzi
niech czują jak odlatuje jesień
a kwiaty więdną na dębowym pudle

autor

saviolka

Napisany: 2011-01-23 Dodano: 2011-01-23 00:08:41

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie