::Niewzruszony::

Niby taki niedostępny...

Żyję zakuty w starożytną zbroję.
Niewzruszony uczuciami.
Nie przebije tego pancerza ni miecz, ni strzała.
Lecz każdy wojownik kiedyś zdejmie swoją zbroję.
I ja swoją zdjąłem.
Dla niej.
Przy niej.
Wtedy zadała cios.
W samo serce.
Powinienem umrzeć.
Ale przeżyłem.
A teraz krwawię.
Założyłem pancerz na powrót.
Dalej nic zranić mnie nie może.
Lecz rana już jest.
Krew się sączy.
I tylko ona.
Umiałaby temu krwotokowi zadać kłam.
Zatrzymać. Zagoić ranę.
Lecz nie stanie się tak.
Będę krwawił. Jedna tylko myśl.
Trzeba uważać.
Gdy zdejmuje się zbroję niedostępności.

A pozwoliłem zadać cios...

autor

Style

Napisany: 2007-01-19 Dodano: 2007-01-21 10:55:29

Ten wiersz przeczytano 380 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie