Niezapominajki

Gdy dzień odpływa łodzią przeszłości
a słońce gasi złocistą tarczę,
zanim na dobre ciemność zagości,
to zza firanki długo w dal patrzę.

I wypatruję maleńkiej gwiazdy
co łobuzersko zamruga okiem.
Jest tylko moja, przyzna to każdy,
jak minął dzionek to jej opowiem.

Już sny złowróżbne kraczą jak wrony
i chcą zamieszkać pod powiekami,
by cień marzenia ledwie wyśniony
od razu smutkiem w sercu nakarmić.

Znowu obsiadły drzewa te ptaki,
sfruną gdy w oknach pogasną światła .
Trzeba przepłoszyć natrętów takich,
bym się w rozpaczy sieć nie zaplotła.

Niech noc zapachnie dziś konwaliami,
które podałeś do drżącej dłoni,
gdy całe życie było przed nami
a śmiech jak Burek z echem się gonił.

Poślij mi proszę sny kolorowe
jak bukiet kwiatów zerwany wiosną
a w nim modraczki, rosły nad rowem,
bo nie pozwolą wspomnieniom zasnąć.

Anna Bania 22 marzec 2015

autor

kasztanowiec

Napisany: 2015-03-22 Dodano: 2015-03-24 00:21:12

Ten wiersz przeczytano 2068 razy

Oddanych głosów: 44

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie