niezauważony

z nadzieją patrzę gdy amor wesoły
swój łuk ponownie napina
bo jak nigdy dotąd
trafiony zostać pragnę

opuszczam głowę
łzy słone ocieram
gdy serce me
gorące, gotowe
strzała omija

zazdrośnie patrzę
na tych trafionych
co czasu nie liczą
w uścisku namiętnym
sens życia znajdują

w niebo ze złościa spoglądam
bo gdy w końcu strzałą ugodzony
na grocie truciznę odkrywam

nie goi sie ma miłości rana
krwawi me serce przebite
odchodzę w mej dłoni ściskajac
monetę srebrną
dla styksu strażnika zapłatę

autor

arrandion

Napisany: 2005-02-17 Dodano: 2005-02-17 23:01:44

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie