nieznajoma

dla tych. który kochają poezję A.Błoka

Tramwaje dzwoniły jak na konanie
i rozlegał się ulicy mosiądz.
Spotykałem cię, gdy biegłaś, niespodzianie,
wiatyk dłoni ostrożnie niosąc.

Czekały szorstkich ulic wargi
na chleb ostatni twojego ciała
i pod ciężkim umierania garbem
schylonego mnie pospiesznie omijałaś.

Pięknem twoim kamieniowany
jeszcze drżę boleśnie, do dzisiaj
gdy podobne do tamtych, za oknami
kroki czyjeś niespodzianie usłyszę.

O, wejdź, wejdź w moje progi
Choć nie jestem ciebie godzien, Pani.
W małej dłoni odważ surowo
najcelniejszy - ostatni kamień.

dla tych wszystkich kobiet, które mnie tak pięknie ukamieniowały

autor

puhen

Napisany: 1990-07-24 Dodano: 2006-11-04 19:27:05

Ten wiersz przeczytano 754 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie