Niezrozumiana

Oddalam się coraz bardziej w głąb zapomnienia
Pustka przerasta twe oczekiwania
Zamykam się w sobie
Nadchodzi czas zmian
Wsochodzące słońce już tak nie bawi
Zachód nie onieśmiela
Wiatr przerażenia powiewa nad dolinami
Księżyc zapomnienia oświetla me drogi
Spadam w dół, w świat tak mi obcy i dziwny
Staram się go zrozumieć
Ale tak trudno jest zrozumieć innych
Gdy nie rozumiesz siebie
Ciągle zimna
Ciągle pusta
Ciągle obca
Butelka taniego wina spada w dół
Marzenia tracą swój blask
Młodość odchodzi, a ja?
Niezrozumiana
Rozdarta na pół lecz ciągle cała
Znowu krzyk przeleciał nad dachami
Znowu krew tak niewinnej istoty
Strumieniem spłynęła do serca ziemi
A ja?
Niezrozumiana
Tak trudno pogodzic sie z tym
Co niegodne pogodzenia
Tak trudno zapomnieć to
Co nie do zapomnienia
A ja?
Wciąż niezrozumiana
Wciąż osaczona
Wciąż obca

autor

Alsuair

Dodano: 2004-05-27 17:42:29

Ten wiersz przeczytano 680 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie