Nijakość

Letnim, co czują w sobie słońce.

w błocku
brudno ale ciepło
mokro ale wygodnie
w pewien sposób

zawstydzony plamami
chowam się w kapturze
za jego cieniem
ukrywam moje spojrzenie

myśli pod tęczówkami
judasze
boję się ich
co o mnie powiedzą?

błoto wypływa z moich myśli matowych
nie skrzących się
nie kontrastowych
matowych

nie chcę być letni
ale jestem po części
wyplujesz mnie znowu
w tą brązową maź?

lecz to tylko świat pozorów
sączący się z mej głowy
kołderka bezpieczeństwa
przykrywająca nijakością

trzeba otworzyć szeroko oczy
by wstać i się otrząsnąć
lecz pierw rzecz niemożliwa
iskierkę stworzyć

używając tylko własnych pięści

albo zobaczyć ją w oczach bliźniego

i posłuchać jak zaczyna znów bić serce

autor

ochmistrz

Napisany: 2007-11-11 Dodano: 2007-11-11 19:41:21

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie