NIKE Z FABRYCZNEJ

wybiegła na ulice
oblepiona mokrą sukienką
bólu


deszcz szlifuje jej posągowe ciało
całuje obrzmiałe piersi


rozkołysane biodra
i mięśnie ud


walczą z nim
i suknią ujarzmiającą ruch


mimo to idzie przed siebie
jakby była silna


biała lisica, która zdobyła się
na opuszczenie mrocznej nory klatki
schodowej


wyprostowała się
obnażyła
tragiczna bogini


rozpostarła ciężkie skrzydła
jakby anioł szykujący się do lotu
walczył jeszcze z ludzkimi przeciwnościami


szła, biegła
dzielnie
ciągnąc za sobą marmurowe pióra


jej determinacja zaskoczyła nas wszystkich


idealne
czyste piękno


zbrukane
okaleczone piękno


zniszczone i niezniszczalne


jej ręce połamane
młócą powietrze


krzyk uwięziony w kamieniu
klatki piersiowej


rozpacz i duma
pożądanie życia


kto ją zobaczył
zapamiętał oblicze zwycięstwa
choć nie zapamiętał twarzy

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2007-09-22 19:09:02

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie