NIMFA

Weszła. Rozwiany włos.
Spojrzałem - lekki uśmiech.
Melodyjny głos powiedział ...
... nie pamiętam.
Przemknęła lekko, zniknęła.
Pech!
Nie! Jest w ogrodzie - jedwabna sukienka.

Pada. Szum i cisza. Błysk.
Lecą krople - rozkosz.
Schyla się.
Róża - czerwień!
Usta - czerwień!
Pocałunek.
Sypią się krople z kwiatów.
Suknia mokra - przylgnęła do ciała.
Nie patrzę - tylko oczy.
Przepiękne przymknęła powieki.
Długie rzęsy.

Znów błysk.
Został zapach róż.
A ona ... zniknęła jak nimfa.

autor

mazut314

Napisany: 1991-07-15 Dodano: 2007-01-26 00:06:40

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie