Nocą nudzą się koszmary

Bezdech życia
kurz dnia ostatniego
tańczy
w wyblakłej poświacie
zaćmionego księżyca

Nocą nudzą się koszmary
w moim neurotycznym umyśle

jak okropnie pięknie

Opuszczam swoją kryjówkę
trumnę
solidnie zbitą
z niewybrzmiałych nut
miłosnej serenady
w której jedynym tematem
muzycznym
dźwięk Twojego imienia


Szmaciana laleczka
voodoo
odziana w modną ludzką
powłokę
przyszpilona prostymi
do nierozwiązania
łamigłówkami codziennymi

nie trzymam się
reguł gry

szpilki nasączone
miłosna trucizną
wżynają się
w mięsień sercowy


Po tych wszystkich nanosekundach
naszego szczęścia
wyrzucona przez Ciebie
na śmietnik zapomnienia

mała czarna kotka
z ludzkimi łzami
w rozszerzonych miłosnym bólem
źrenicach

Nie spadłam lekko
na cztery łapy

skulona jak najgłębiej
w poplątane wnętrzności
duszy

w pozycji embrionalnej
oddaję cześć
czarnej siostrze dnia
która pewnego
przeznaczonego razu
podarowała mi
Ciebie


Nadszedł kres sztormu
uśmiechnij się

kolejnych demonów o poranków
już nie będzie

mruczy słodko
anioł śmierci z ulicy
Grzybowskiej


Moje dłonie
tak krzykliwie spływają
szlachetnym burgundem

nie usłyszysz
ostatniego ciepłego szeptu
serca

nie musisz
przecież dobrze znasz
jego treść

autor

Beti666

Dodano: 2009-06-08 21:07:08

Ten wiersz przeczytano 723 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie