Nocna artystka

Niepewność wdarła się w moją duszę,
Potem ból przeszył głęboko całe ciało...
Wiedziałem, że szybko pozbierać się muszę,
Lecz nie umiałem, całe serce drżało...

Pamiętam, jak tamtej nocy coś zobaczyłem,
Pamiętam dotyk wiatru na skórze,
Pamiętam, jak kiedyś o tym głęboko śniłem,
Pamiętam, że wywołało uczuć burzę...

Niby noc, a jednak jasno było,
Czułem zimno, a jednak okryła mnie ciepłem,
Serce marniało, a jednak w środku lśniło,
Dusza znikała, a jednak stanęła przed piekłem...

Zatrzymała ją... zaczęła malować swoje dzieło...

Była nocną artystką... bez wahania się jej oddałem...
Ruchem nasyconych barw odmalowała poświatę,
Delikatnie zajęła się Istotą i ciałem,
Odmłodziła i przyszyła na serce miłości łatę...

Była nocną artystką, aniołem, dobrym duchem...
Lecz w prawdzie była kimś wyjątkowym...
Po prostu była sobą, żadnym marnym puchem,
który znika po każdym dniu deszczowym...

Wzbudziła we mnie nowego życia odcienie,
Potrafiące wypełnić pustkę, każde zmartwienie...
Jest moją kochaną nocną artystką,
Moje serce jest jej, oddaje wszystko...

autor

DoubleVoju

Napisany: 2006-09-20 Dodano: 2007-09-07 19:53:53

Ten wiersz przeczytano 480 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie