Nostalgia
Tchnieniem
rozpięła skrzydła tęsknota
i płynie
myślą
w której ukryta nadzieja
zarzuciwszy płaszcz zimowy
rojem zielonych listków
z pąków się rozwija
jak sady
bieli się kwieciem
wśród zieleni i błękitu
w słonecznym blasku powodzi
niesiona pieśnią ptaków
szmerem strumyków
niknie
na przełęczy światów
-33-
autor
Kri
Dodano: 2023-04-17 19:05:24
Ten wiersz przeczytano 1306 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
Ślicznie wyszło:). Pozdrawiam
No cóż... Za Przedmówczyniami i Przedmówcami :)
Śliczny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)))
No ładnie te Krysie piszą. Co tu powiedzieć więcej?.
Stworzyłaś nastrój na pięć i oczywiście zasłużyłaś na
plusa i duży uśmiech. A co do uwag to ja bym ten
zimowy płaszcz zrzucił. Pozdrawiam:))
Obrazowo i metaforycznie.
Pozdrawiam :)
Duży plus.
Piękna ta wisenna tęsknota.
Pozdrawiam, +
Miłego wieczoru
Piękna Liryka!
Pozdrawiam, Kri.:)
Ależ pięknie i poetycko wyrażasz swoją nostalgię,
okrutnie mi się Twoja poezja podoba.
Pozdrawiam Cię serdecznie :)
Wspaniale oddany nastrój tęsknoty. Czytałam z
zachwytem. Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)