Nostalgia
Tchnieniem
rozpięła skrzydła tęsknota
i płynie
myślą
w której ukryta nadzieja
zarzuciwszy płaszcz zimowy
rojem zielonych listków
z pąków się rozwija
jak sady
bieli się kwieciem
wśród zieleni i błękitu
w słonecznym blasku powodzi
niesiona pieśnią ptaków
szmerem strumyków
niknie
na przełęczy światów
-33-
autor
Kri
Dodano: 2023-04-17 19:05:24
Ten wiersz przeczytano 1297 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
Wiersz pełen piękna i melancholii, ukazujący nostalgię
jako tchnienie tęsknoty, gdzie nadzieja rozkwita jak
wiosenne kwiaty, ale równocześnie przemija na
przełęczy światów.
(+)
Niezwykla melancholia
Pozdrawiam :)
Nie znikła. Została utrwalona w Twoim wierszu.
Cieplutko Cię pozdrawiam Kri
Ps Bardzo podoba mi się Twój nowy awatar :)
Ale pięknie i bardzo klimatycznie. Uwielbiam taką
melancholię.
Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie pulsują tu emocje Kri.
Wiersz płynie. Nie znika jednak na przełęczy, tylko
zawraca nas, by przeczytać go ponownie...
Cudowne wersy
Miłego popołudnia:)
Przepiękny obraz namalowałaś słowami... Wiersz
świetnie oddaje nostalgiczny i rozmarzony klimat.
Bardzo mi się podoba!
Cóż, za przełęczą światów również może czekać
spełnienie. Ale, żyjmy tu i teraz. Wiersz z głębią i
przemawia w głąb duszy. Pozdrawiam serdecznie.
Re: Kazimierz Surzyn, aTOMash,
dziękuję za wgląd do wiersza,
komentarze,
pozdrawiam serdecznie:)
Wspanialy wiersz, pozdrawiam z uznaniem;)
Piękna melancholia, pozdrawiam ciepło i ślę
serdeczności.
Re: Larisa, Pan Bodek,
dziękuję za odwiedziny, komentarze,
pozdrawiam serdecznie:)
Z ogromnym podobaniem czytam te wymowna melancholie.
/+/
Serdecznie pozdrawiam. :)
Śliczny wiersz!
Pełen uroczej głębi...
Bardzo do mnie przemawia.
Serdecznie Cię pozdrawiam
Re: Isana,
dziękuję za wgląd do wiersza,
komentarz,
pozdrawiam serdecznie:)