Nowe podróże po całym świecie XX

Zapraszam do kolejnej odsłony.

"Nowe podróże po całym świecie XX".
04.01.2023r. środa 10:18:00

Zapraszam do kontynuacji nowego cyklu
Z nowych podróży
Przed, po, a także pandemicznych.

W poprzednim cyklu w jednej odsłonie
Zamieszczałem kilka wspomnień
Tym razem też tak będzie.


Pozdrawiam z wyjazdu.


We Francji, w wspaniałym Paryżu,
A jeszcze dokładniej w Luwrze
Widziałem Zbieranie Manny na pustyni.
Jest to olej na płótnie z 1637-1639 roku.
Autorem jest Nicolas Poussin.

Jak wiemy ten cud uratował Izraelitów
Przed śmiercią głodową.
Obraz ilustruje tę scenę z Księgi Wyjścia.

Na pierwszym planie widać już zbiór manny.
Malarz położył nacisk na różne reakcje
Poszczególnych osób.
Reakcje te nie zawsze są godne pochwały.

Jest kilka grup osób, także zaciemnione w tle,
Ale na pierwszym planie z lewej i z prawej
Mamy dwie grupy rozjaśnione światłem.
Ma to pomóc w obserwacji dzieła.

Z prawej strony kobieta w żółte sukni
Pokazuje nam palcem symbol rekcji negatywnej.
Osoby bijące się o pokarm.
Z lewej widzimy symbol reakcji pozytywnych
Tam kobieta z dzieckiem potajemnie
Karmi piersią własną matkę.

Jest to nawiązanie do starożytnej legendy,
Gdy owa kobieta karmiła własną piersią ojca swojego
Cymona po tym jak został on skazany na śmierć
Poprzez zagłodzenie.


Na co dzień mamy tak wiele pokarmów do spożywania.
Znaczna większość tak ma,
A i tak grymasimy, wybrzydzamy itd.

Tymczasem zarówno w współczesnym świecie
Jak i niegdyś są osoby,
Które zadowolą się jakimkolwiek pokarmem.
Jednocześnie znajdą się w ich gronie
Tacy niezadowoleni, że taki, albo inny on jest
Lub pobiją się o jedzenie.

Do człowieka nie dotrzesz,
Każdy jest inny
I jakaś zarówno prosta jak i skomplikowana
Argumentacja do niego zwykle nie dotrze.

Kobiecość może zatrzymać świat,
Kobieca możliwość karmienie
Może uratować życie.


Pozostaniemy w Luwrze
I przyjrzymy się Zmartwychwstaniu.
Ten olej na płótnie z 1620 roku
Namalował Gerard Seghers.

Widzimy jak Zmartwychwstały Chrystus
Wychodzi z grobu.
Patrzy na nas i prawą rękę wznosi
W geście błogosławieństwa.
Lewa ręka trzyma czerwoną chorągiew z białym krzyżem.

Jak wiemy w chwili zmartwychwstania
Wszyscy strażnicy spali mocno .
Jednak czasami malarze niektórych z nich
Przedstawiali jako świadków cudu.
Tak jest i tym razem.

Taki przekaz nie miało zakwestionować
Tego, co napisane w Biblii.
Jest to raczej zabieg symboliczny.

Ci, którzy śpią z lewej strony przedstawiają
Pogan i innowierców,
Którzy odrzucają prawdę o zmartwychwstaniu.
Ci, którzy są przebudzeni przedstawiają wierzących.


Obyśmy my kochani zawsze byli przebudzeni.
Kołysanka i błoga przyjemność nie może nas uśpić
Zwłaszcza w tych ważnych,
Jakże kluczowych kwestiach egzystencji.

Do przeszłości nie da się inaczej wrócić jak tylko
We wspomnieniach,
Dlatego nie traćmy teraźniejszości,
By w przyszłości nie ubolewać, nie żałować.


Teraz we podróżniczych wspomnieniach
W nietuzinkowy sposób opisywanych
Przemieścimy się znów do Berlina.
Tam w wspominanej niedawno
Starej Galerii Narodowej znajdują się także inne obrazy.
Tym razem wspomnę o Dniu Zadusznym.

Jest to olej na płótnie z 1896 roku,
A autorem jest Franz Skarbina.

Na obrazie widać jak młoda wdowa
I być może jej dzieci
Zapalają świece na grobach.

Kontrast między zapadającym zmierzchem
A blaskiem promieni świec
Łączą się z oznaką młodości i śmierci.

Ten obraz ma dość niezwykłą historię.
Pewnego dnia tego impresjonistę
W jego pracowni odwiedziła młoda wdowa w żałobie.
Później artysta dodał, że jej czerń ubioru,
Jej młoda twarz i ten blask,
Który na nią padł z zapalonych u niego świec
Wywarł na niego kolosalne wrażenie.

Właśnie twarz tej wdowy,
Którą widzimy na obrazie
To ta twarz, która utkwiła w jego pamięci.

W tle są twarze kobiet nad innymi grobami,
Po przypatrzeniu się to widać,
Że są to także młode wdowy,
A świece delikatnie oświetlają ich twarze.


Wielu z nas na grobach było
We Wszystkich Świętych
I w dniu Zadusznym,
A czy to czasem nie za mało?
Czy w czasie świąt nie było dobrze odwiedzić
Swoich bliskich zmarłych.

Owszem nie zawsze z racji odległości itd. być,
Ale kto ma groby blisko to dobrze by było się tam udać.

Taka jest perspektywa,
Że jakie świadectwo damy
Takie otrzymamy.
W sensie, że jak sami w mogiłach zostaniemy złożeni
To na odwiedziny możemy tylko liczyć.
Liczyć, że ktoś pojawi się i świecę zapali.

Ważniejsze jeszcze od tego jest modlitwa
Za naszych zmarłych.
W tym celu nie musimy się udawać na cmentarze.

W odbiciu naszych zachować
Są inni,
Inni i to wiadomo nie od dziś
Częściej złe zachowania zauważą
I nimi się odpłacą niż te dobre.

Taka natura człowieka,
Dlatego proszę was starajcie się mieć
Jak najwięcej dobrych i unikać tych złych zachowań.

Tak fajnie.

autor

AMOR1988

Napisany: 2023-01-04 Dodano: 2023-01-07 10:48:01

Ten wiersz przeczytano 859 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie