O, Wisławo Stratosferyczna

Nigdy cię nie zapomnę...
Ten zachwyt, upchany w masie podręcznika,
kiedy jeszcze byłam odłamkiem tego,
co widzę i słyszę, schwytał mnie.

Zwycięstwo nad okropnościami wojny
wewnętrznej. Piękno w ludzkiej postaci.
I dlaczego nie dane mi jest być taką,
jak twoja ciepła aura;

dlaczego uciekłaś mi, jak woda,
przed moimi czasami, jak miazga.
Mózg elektronowy dymi mi,
odchodzi w zapomnienie to,

co było kiedyś nowoczesne dla ciebie.
Pachnie oryginalne powietrze drzew,
jedynie, co zostało z tamtych czasów.
I małpa, która nie chce zejść. Świadek.

autor

kasia_o

Napisany: 2022-07-28 Dodano: 2022-07-28 08:02:55

Ten wiersz przeczytano 1365 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie