Obce miasta

Nostalgia i refkeksja,
czas wszystko zmienia,
minione żyje we wspomnieniach,

pozdrawiam serdecznie:)

Tam gdzie wojna nowe istotnie powstają lub powstaną.

Tu gdzie spokój obecne się ciągle zmieniają jak i wsie
i ciągle coś zmienia się nie do poznania co kilka lat.

Tak.., pięknie napisana ta melancholia. Są takie
miejsca nasze a jednak już nie nasze...
Pozdrawiam serdecznie :)

Wiersz budzi, wiele refleksji...

Po wielu latach, nieobecności, czujemy się
wyobcowani, w swoim mieście, to prawda.

Pozdrawiam serdecznie.:)

I ja już nie taka, i miejsca nie moje...
Piękna nostalgia

mocne słowa ;popieram tu stanowisko, które przedstawi
Marek Żak.
od siebie dodam (za Kapuścińskim) fragment z:
https://kapuscinski.info/podroze-z-herodotem-odcinek-1
3/

„skoro Dariusz zawładnął Babilończykami, kazał przede
wszystkim mury ich zburzyć i wszystkie bramy usunąć…
następnie rozkazał najwybitniejszych mężów, w liczbie
około trzech tysięcy, wbić na pal”.
"Ale jednocześnie Dariusz myślał o przyszłości miasta
i jego mieszkańców. „Żeby oni posiedli żony celem
otrzymania potomstwa, o to Dariusz postarał się w taki
sposób (bo własne żony, jak już na początku
zaznaczono, udusili Babilończycy w trosce o środki
życia): polecił okolicznym ludom dostarczyć niewiast
do Babilonu, wyznaczając każdemu ludowi pewną ich
ilość, tak że ogółem zeszło się pięćdziesiąt tysięcy
niewiast. Od nich pochodzą dzisiejsi Babilończycy”."

- to po prostu dowód na to że historia lubi się
powtarzać

i jeszcze do:
Cóż, że został zabytek, że pomnik gdzieś nawet stanął,

one jakoś- dziwnym trafem - same wyparowują:
https://wydarzenia.interia.pl/zagranica/news-zniknal-p
omnik-upamietniajacy-polakow-rosjanie-twierdza-ze-n,nI
d,6919768#iwa_source=newsfeed_next

Prawda, była wędrówka ludów, na która nie mieliśmy
wpływu, ale dla mnie naród to ludzie, kultura,
tradycja. Politechnika Lwowska została w całości
przeniesiona do Gliwic, a tam pozostały same mury,
które w stosunku do ludzi, którzy wyjechali, nic nie
znaczą.
Pozdrawiam, a wiersz, jak u Ciebie, bardzo dobry.

Dobrze rozumiem przekaz w wierszu...smutny ale bardzo
prawdziwy...wszystko się zmienia, pozostają jedynie
wspomnienia...
Pozdrawiam Michałku :)

Przygnębiająco-przejmujący, a jednocześnie
hipnotyzujący klimat wiersza... Myślę, że jego
kontekst może być dużo szerszy, niż tu i teraz i tylko
nasza Ojczyzna...

Bardzo się podoba.

Pozdrawiam, Michale.

przejmująco o tęsknocie za utraconym miejscem

Smutne, ale tak i też jest.
Napisałam niedawno o Królewcu- "Miasto Kanta".
Tam nie ma nic już zKanta.

Dopóki my żyjemy one będą żyć w nas a co potem to
niech piekło pochłonie ja np długo odrzucałem rodzinne
gniazdo ale myślę do niego powrócić pozdrawiam Michale
- myśli nasze zbiegły się z tym samym tematem

Wow.. Naprawde jeden z Twoich najlepszych...
Czemuś mi się skojarzyło z biedna Odessa dziś...
Talent!

Dobranoc, Jastrzu...