OBDARTY Z MARZEŃ

Płynie woda płynie po cichej równinie
Gdy już przypłynie powie Ci o twej dziewczynie
Szepnie Ci do ucha cicho cichuteńko
Tylko chwile była do głebi Cię zraniła
Sny w łzy zamieniła
Księżyc poprosiłeś by dał Ci czarodziejską moc
Opuściłeś góry lasy zaszyłeś się w puszczy
Smutki uśpiłeś , świerszcze skusiłeś
By Ci zaśpiewały trili li la
Znowu po policzku toczy sie
słona łza
Siedzisz pod swym dębem
Najpiękniejszym w świecie
Rzucasz kamieniem marzenia
Wiesz że to znowu nie do spełnienia
Znowu czekasz na cud doznania
Obdarła Cie z marzeń ,nadziei
Zniszczyła swój obraz czuły
Patrzysz w niebo pytasz BOGA
Czy jej oczy mogą kłamać
Czy pozwolił jej Ci serce złamać
Co masz zrobić z tą miłością
Pierwsza milość wiatrem gnana
Druga milość życie zna
A ta trzecia jest jak tchórz
W twoim sercu przekręca klucz

Ból tak jak wszystko sie kończy Nie będzie cię ścigał jak pies gończy Przyjrzyj się światu bo to nie koniec od niego batów.

autor

MAGNOLIA

Napisany: 2006-07-03 Dodano: 2006-07-03 00:18:55

Ten wiersz przeczytano 680 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie