Obiod
czyli smacznego.
Warza dzisiej kluski
ślonski ze roladom,
do tego kapusta
modro, do obiadu.
Prziznom sie na wstympie
zarozki do tego:
niy wiym, co mi wyndzie,
bydzie to moj debiut.
Kartofli naszkrobia,
uwarza na kluski,
pokreja podroba,
szpyrki do kapusty.
Uwarza kompotu,
rabarber pokreja,
niy bydzie kłopotu,
tako mom nadzieja.
Na nudle, na ciasto
wezna nudelkule.
Dyć już żech pociaproł
rynkowy z koszule.
Kapusta trza kronżać,
czy potrzyć na tarle?
Czy jo z wszystkim zdonża?
Szanse mom tu marne.
Piyntrzom sie trudności,
potrzebuja rady:
czy miynso bez kości
mo być na rolady?
Jo wiym do terazka
to yno, niestety,
że trzeba poczaskać
miynso na kotlety.
Rolady trza warzić,
w brytfanie, we wodzie,
czy w oleju smarzić?
Cało kuchnia w smrodzie.
Spolył żech rolady,
zaloł żech to wodom,
wszyndziy pełno sadzy.
Horror. Jo Wom godom.
Kluski rozwarzone,
zostoł roztwor wodny,
rolady spolone,
jo je dali głodny.
Kapusta żech warzył,
cało żech przesolył,
deklym żech sie sparzył,
wszystko je na zoli.
Garce popolone,
w kuchni, jak po wojnie,
a jo w środku, w kromie
siedza se spokojnie.
Doszol żech do wniosku:
wezna chleba kromka,
ze dwa zombki czosku,
zrobia se wodzionka.
Wiyncy sie nie bawia,
idzie mi to słabo,
jo kuchnia zostawia,
chyba lepszy babom.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.