Obrane jabłka
Rzucę Cię normalnie,
rzucę, talerzem, albo
butem. Traperem z
liceum najlepiej, byś
przypomniał sobie
kim jestem.
Owszem masz prawo,
pomyłkę popełnić.
Nie wbijam się już,
w tą i tamtą sukienkę.
Nie chodzę w stringach
latem, bo pasek nie byłby
paskiem.
Inaczej wyglądam,
przyznaję szczerze.
Oko z bruzdami
do Ciebie się szczerzy.
A Ty tam w fotelu
rozbujany czasem,
zerknij ukradkiem.
Zerknij na mnie!!!
Długimi palcami
przeczesz siwiznę,
tyle za nami.
Niby jeden włosek,
za nim kolejne,
trumienne idą.
autor
a-typowa-b
Dodano: 2022-12-28 15:21:30
Ten wiersz przeczytano 1008 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Wiersz przywołuje we mnie wspomnienia dawnych lat.
Skłania do refleksji nad istotą przemijania i
osobowością, która również wraz z owym przemijaniem
traci to co nadal istotne.
Pozdrawiam
Marek
Popatrz na mnie! Zwróć uwagę, isnieję!!! To aż krzyczy
t Twojego wiersza.
Samotność jest smutna, ale ta we dwoje jest jeszcze
gorsza.
Wszystkiego dobrego. I zdrowia.
ładnie
Aniu, miła jesteś. Pozdrawiam ciepło.
Jobo miało być wytrzymałes.
Bardzo dobry tekst!
Taaaa, dobrze że psychicznie wytrzymałej do końca.
Szacun, pozdrawiam serdecznie;)
Dojmujący tekst.
Głos mój i szacun jest twój!