Obraz niewinnego

W ciepłym babcinym pokoiku-stała ona.
Jak to dziecko niewinna i naiwna
-znajomym twarzom zaufała.
To była tylko zabawa
Jak wygląda? Zobaczmy!- krótko powiedzieli
Ona stała zdziwiona
Ona stała rozlegniżowana
Patrzyli i śmiali; ona? - stała
Krzyk niemocy, niewinności wydobyła- nie! -krzyknęła i uciekła

Może powiedziała komuś o wspomnieniach?
Ale zapomnieli, przemilczeli dziecinne słowa
Może to była niewinna tylko zabawa w doktora?!
Może nic wielkiego nie stało?
W jej tylko pamięci blizny, rysy wyryły?

Teraz jest dorosła
Wspomnienia w teorie uwiera
I zadaje pytanie: Czy to było naprawdę? Czy to było molestowanie?
To wspomnienie małej dziewczynki
Za kurtyną domu, w babcinym pokoju
Wśród twarzy znajomych.
Choć mieli po kilka lat w jej wspomnieniach wyryli bolesny ślad!
Nie mówi nikomu
Milczy, gdy jak film powraca tamta myśl
Nie mówi nikomu, bo i po co?
Jak zadaje wciąż pytania:
Czy to było naprawdę? Czy to było molestowanie?

Szara rzeczywistość w niejednym domu okryta tajemnicą.
Jej zakończenie dalej miało finał…

autor

Lena27

Dodano: 2009-10-06 18:49:15

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie