OD MŁODOŚCI

www.roseagape.blog.onet.pl

Życie mnie stale rozczarowuje.
Wpędza w problemy.
Wciąż oszukuje.
Chciałabym wyrwać się z tego wszystkiego.
Uciec daleko.
Uwolnić od niego.
Często przychodzi mi rozwiązanie.
Na pozór proste.
Oznacza rozstanie.
Kompletny koniec.
Zamknięcie wszystkiego.
Zarówno dla mnie jak i dla niego.
Wcale się kroku tego nie lękam.
Tylko przed mężem i dziećmi klękam.
To oni przecież kochają mnie trwale.
A ja dzięki nim waham się stale.
Ale to wciąż za mało przy mej samotności.
Bo od dzieciństwa w mym sercu gości.
Zrobiła sobie u mnie mieszkanie.
Nie uwzględniając ze mną rozstanie.
Ciąży jak kamień młyński u szyi
I nie pomaga życia umilić.
Szczególnie gdy ktoś mi dorzuci coś swego.
Wtedy chcę uciec.
Uwolnić od niego.
W ten sposób mogę się pozbyć wszystkiego.
Lecz mej rodzinie zrobię coś złego.
Dzieci powiedzą:

- Co to za matka.

- A może to była zwykła wariatka?

Jednak gdy w sercach ich smutek zostanie.
Mogą rozmyślać jak ja nad rozstaniem.

autor

roseagape

Napisany: 2010-01-04 Dodano: 2010-01-07 01:46:32

Ten wiersz przeczytano 987 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Monolog Klimat Mroczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie