Oda do wody

Wodo, co jesiennym deszczem szarość budzisz
I chłód w dreszcze zamieniasz
Ty, co wiosnę budzisz
I drzewa pień w zielona kaskadę przemieniasz

Złóż mi przysięgę

Nim suszą lata zatęsknię za Tobą
Nim białym puchem zasłonisz trawę
Nim staniesz się deszczu mową
Kałuży głębokością wzbudzisz obawę

Złóż mi przysięgę

Rzeka Tobą wypełniona
Oczy moje także
Wiec przyrzeknij, że jesteś nieskończona
Bo bez ciebie ciągle pragnę

Przyrzeknij na źródła swe nadal czyste
Że choć narzekam wciąż na Ciebie
Twoje serce będzie mżyste
A chmury będą pełne w niebie

I choć chronię się przed Tobą
Pod parasol wchodząc szary
To i rozbieram się przed wodą
Gdy z nad wanny nęcą pary

Więc nie słuchaj narzekań zziębniętych
Przed Tobą nie raz szaty złożą
I pragnienie ugaszą ust wydętych
A potem przed Twoja potęga ręce do Boga złożą

autor

Bieniek

Napisany: 2006-11-13 Dodano: 2006-11-13 12:01:21

Ten wiersz przeczytano 2293 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie