Oda od włosa

Siwieją już włosy
zaniepokojone tym, jak szybko płynie czas
powoli wypadają jeden po drugim
stercząc posmutniałe, nagie, zapłakane


Zazdroszczą innym
że są takie silne, młode
teraz oddają swój żywot snu wiecznemu
wspominają; rozmyślają


Patrzą w przeszłość...
by znaleźć iskierkę nadziei, lub siły chociaż troszkę


Pragą spokoju
by ktoś chociaż troszkę im pozazdrościł
swej obfitości; swej młodości
;chociaż pięknego wyglądu


szelest zbliżającego się grzebienia...
wszystko niszczy...

Dla wszystkich tych którym życie przemija w chwilę...

autor

goR

Napisany: 2008-02-18 Dodano: 2009-02-18 22:52:48

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie