Odchody Stulecia Dziennikarstwa

Zaczęła się plucha i wiatr się rozdmuchał,
Więc wleciała Mucha do chaty, bo sucha,
I tuż obok druha, siadła na poduchach,
I powiada, słuchaj. Więc nadstawił ucha.

Czy wiesz, że Kaczucha, zobaczyła ducha,
Choć ponoć kłamczucha i piła siwuchę,
Że stara Ropucha, ma kijanki w brzuchu,
A chodziły słuchy, że to już jest suchar.

Że farmę rzeżuchy, ogrodzą w łańcuchy,
A w sadzie żar buchał, więc psują się gruchy,
Że w ciuchach pastucha, jest zaschnięta jucha,
A gospodarz głuchy w sumienie się wsłuchał.

Że syn Karalucha miał w domu podsłuchy,
A Giez coś wyniuchał w malucha pieluchach,
Że nawóz wybucha, że w ulu jest fucha,
I, że u łasucha jest lep na paluchach.

Że Wiedźma Kostucha, spaliła racuchy,
Że Kucharza Puchar, otrzymał mak w kluchach,
Że podobno Puchacz, już żony nie...

STOP !!!

Już mam tego dosyć i słuchać nie muszę,
Więc proszę o ciszę, powiedział Much Musze,
Bo jeśli to potrwa, to zbiorę fundusze,
I profesjonalnie się chyba ogłuszę.

Był tu już Mól co powtarzał,
Wiecie - nie wiecie,
Ja z prasy wiem, co się zdarza,
W lokalnym świecie.

To przecież plotki są głównie,
Po co to pleciesz,
Czyżbyś siedziała na równie,
Brudnej gazecie.

Nie wiesz, bo jesteś młody,
To nie dla ciebie warstwa,
Ja lecę na odchody,
Stulecia dziennikarstwa.

autor

b-Art Sztuka Klasy B

Napisany: 2022-08-20 Dodano: 2022-08-20 19:17:51

Ten wiersz przeczytano 802 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie